Afgelopen week hadden we weer ons jaarlijkse diner met de ondernemer om de overname van zijn cosmeticabedrijf te vieren. Ik had 16 jaar geleden niet verwacht dat ik deze overname zou begeleiden.
Een relatie nodigde me uit om eens met zijn vriend over de overname van zijn bedrijf te komen praten. Het kennismakingsgesprek met de ondernemer verliep heel wonderlijk en stroef. De ondernemer vertelde uitgebreid over de historie, zijn successen en de, volgens hem, mooie toekomst voor het bedrijf. Ik probeerde zijn verhaal te volgen en stelde af en toe een vraag. Zuchtend probeerde hij met een uitgebreid verhaal te antwoorden. Ik begreep het antwoord naar zijn mening verkeerd en toen ik voor de tweede keer dezelfde vraag stelde riep de ondernemer uit: “Wat weet jij nou van cosmetica?” “Niets,” zei ik, “zoals je kunt zien ben ik geen heavy user!”.
De vriend van de ondernemer die mij bij de ondernemer had geïntroduceerd greep in. In vijf minuten vertelde ik dat ik expert ben op het gebied van overnamebegeleidingen dat een goed overnametraject vraagt om een goede samenwerking met de opdrachtgever. Immers de opdrachtgever heeft de meeste kennis van zijn bedrijf .De ondernemer zweeg en bedankte me na deze pitch voor mijn komst.
“Adviseren is mensenwerk”, zeg ik altijd. Als een opdrachtgever en ik elkaar niet goed begrijpen, dan wordt het lastig om goed te adviseren. Ik besloot daarom op de terugweg naar kantoor dat ik niet met deze ondernemer in zee wilde gaan.
Een dag later belde hij me en verzocht me om nog eens met hem in gesprek te gaan. Het gesprek verliep heel wat beter dan de eerste keer. Hij gaf aan dat hij heel graag met mij wilde samenwerken. Het was hem duidelijk geworden dat we door zijn kennis van het bedrijf en mijn kennis van het overnameproces te combineren tot een goede overnamedeal zouden kunnen komen.
Het bedrijf werd na een intensief traject verkocht en nog elk jaar wordt dat gevierd met een diner waarbij we proosten op het succes.
